Σαν ημερολόγιο πληρώματος, ένα πράγμα!
Μόλις δεύτερη μέρα μόνος με τον 9 μηνών γιο μου, για περίπου 8 ώρες. Τόσο χρειάστηκε η Μαρία να πάει στη δουλειά, να κάνει το 6ωρό της και να γυρίσει σπίτι!
Θεωρήσαμε καλή την ιδέα να φτιάξω ένα blog όπου να αποτυπώνεται η πρόοδος στη σχέση πατέρα-μωρού εν απουσία μητέρας.
Μακάρι να πάνε όλα καλά, να φανώ αντάξιος των προσδοκιών μου και να προσθέτω κάθε φορά ένα κομματάκι στο τεράστιο παζλ που λέγεται επικοινωνία με το παιδί σου.
Δεύτερο πρωινό λοιπόν σήμερα με μόνο άντρες στο σπίτι (!) και ομολογώ ότι τα πράγματα κύλισαν λίγο καλύτερα από εχτές. Έμαθα να αναγνωρίζω δύο, τρία απ'τα δεκάδες σήματα που μου έστειλε ο Φιλιππάκος.
Σήμερα μου κοιμήθηκε με την πρώτη σε αντίθεση με χτες που η πρώτη μας προσπάθεια ήταν αποτυχημένη αφού νόμισα ότι είχε πέσει στον βαθύ ύπνο, αλλά μόλις τον μετέφερα απ'την αγκαλιά μου στο κρεβάτι (Πεντάλεπτη παύση στο γράψιμο λόγω ξυπνήματος του Φίλιππου μετά από τον τρίωρο nap του!) ξύπνησε απότομα με κλάματα που σου σπαράζουν την ψυχή και σε κάνουν να νιώθεις τόσο βλάκας που δε περίμενες άλλα δύο, τρία λεπτάκια και μετά να τον βάλεις στο κρεβάτι.
(Δεκάλεπτη παύση στο γράψιμο λόγω επιτυχημένου μαθήματος potty - ναιιι κάναμε κακάκια στο potty! - ποιος θα το περίμενε με τι θα χαιρόμουν στα 42 μου!) Η δεύτερη και πετυχημένη προσπάθεια χτες ήρθε μετά από μιάμιση ώρα, τόσο του πήρε να συνέλθει, και αφού τον κράτησα τον διπλάσιο χρόνο αγκαλιά! Σήμερα πραγματικά ήθελα να έβλεπα το πρόσωπό μου στον καθρέφτη όταν διαπίστωσα ότι τον κοίμησα με την πρώτη! Τόσο, μα τόσο περήφανος!
Όπως επίσης θα'θελα να'μουν από μια μεριά να με δω τι γκριμάτσες κάνω που δεν πίνει το αποθηκευμένο μητρικό γάλα. Ωχ μήπως φταίει η θερμοκρασία του γάλατος; ή μήπως η πιπίλα; τι κάνω λάθος; Έλα βρε Φίλιππε, 9 μήνες με αυτό τρέφεσαι, η συσκευασία σε πείραξε;!! Αυτό μέχρι τώρα είναι το μεγάλο μου άγχος, αφού όσο λείπει η Μαρία, τρεφόμαστε (που λέει ο λόγος αφού τα 9/10 πάνε στο χαλί και στο καρεκλάκι του) με μπανάνες και ψωμί! Έρχεται η μαμά και αισθάνομαι ότι ήρθε η αργοπορημένη μας παραγγελία!
Κάπου εδώ πρέπει να ''κλείσω'' γιατί σε λίγο θα πάμε για τον βραδινό μας ύπνο και δε θα τον έχω δει καθόλου στο μεσοδιάστημα. Παλιά πίστευα ότι μόλις θα γύρναγε η Μαρία απ'τη δουλειά, θα της τον άφηνα και θα έλεγα ότι ''εγώ το καθήκον μου το έπραξα'', αλλά τα πράγματα είχαν τελείως διαφορετική εξέλιξη, αφού όσο περισσότερη ώρα περνάω μαζί του, τόσο πιο πολύ θέλω να τον βλέπω και να δραστηριοποιούμαι μαζί του.
Τρέχωω γιατί ο χρόνος κυλάει...
Θα τα ξαναπούμε σύντομα...
Μόλις δεύτερη μέρα μόνος με τον 9 μηνών γιο μου, για περίπου 8 ώρες. Τόσο χρειάστηκε η Μαρία να πάει στη δουλειά, να κάνει το 6ωρό της και να γυρίσει σπίτι!
Θεωρήσαμε καλή την ιδέα να φτιάξω ένα blog όπου να αποτυπώνεται η πρόοδος στη σχέση πατέρα-μωρού εν απουσία μητέρας.
Μακάρι να πάνε όλα καλά, να φανώ αντάξιος των προσδοκιών μου και να προσθέτω κάθε φορά ένα κομματάκι στο τεράστιο παζλ που λέγεται επικοινωνία με το παιδί σου.
Δεύτερο πρωινό λοιπόν σήμερα με μόνο άντρες στο σπίτι (!) και ομολογώ ότι τα πράγματα κύλισαν λίγο καλύτερα από εχτές. Έμαθα να αναγνωρίζω δύο, τρία απ'τα δεκάδες σήματα που μου έστειλε ο Φιλιππάκος.
Σήμερα μου κοιμήθηκε με την πρώτη σε αντίθεση με χτες που η πρώτη μας προσπάθεια ήταν αποτυχημένη αφού νόμισα ότι είχε πέσει στον βαθύ ύπνο, αλλά μόλις τον μετέφερα απ'την αγκαλιά μου στο κρεβάτι (Πεντάλεπτη παύση στο γράψιμο λόγω ξυπνήματος του Φίλιππου μετά από τον τρίωρο nap του!) ξύπνησε απότομα με κλάματα που σου σπαράζουν την ψυχή και σε κάνουν να νιώθεις τόσο βλάκας που δε περίμενες άλλα δύο, τρία λεπτάκια και μετά να τον βάλεις στο κρεβάτι.
(Δεκάλεπτη παύση στο γράψιμο λόγω επιτυχημένου μαθήματος potty - ναιιι κάναμε κακάκια στο potty! - ποιος θα το περίμενε με τι θα χαιρόμουν στα 42 μου!) Η δεύτερη και πετυχημένη προσπάθεια χτες ήρθε μετά από μιάμιση ώρα, τόσο του πήρε να συνέλθει, και αφού τον κράτησα τον διπλάσιο χρόνο αγκαλιά! Σήμερα πραγματικά ήθελα να έβλεπα το πρόσωπό μου στον καθρέφτη όταν διαπίστωσα ότι τον κοίμησα με την πρώτη! Τόσο, μα τόσο περήφανος!
Όπως επίσης θα'θελα να'μουν από μια μεριά να με δω τι γκριμάτσες κάνω που δεν πίνει το αποθηκευμένο μητρικό γάλα. Ωχ μήπως φταίει η θερμοκρασία του γάλατος; ή μήπως η πιπίλα; τι κάνω λάθος; Έλα βρε Φίλιππε, 9 μήνες με αυτό τρέφεσαι, η συσκευασία σε πείραξε;!! Αυτό μέχρι τώρα είναι το μεγάλο μου άγχος, αφού όσο λείπει η Μαρία, τρεφόμαστε (που λέει ο λόγος αφού τα 9/10 πάνε στο χαλί και στο καρεκλάκι του) με μπανάνες και ψωμί! Έρχεται η μαμά και αισθάνομαι ότι ήρθε η αργοπορημένη μας παραγγελία!
Κάπου εδώ πρέπει να ''κλείσω'' γιατί σε λίγο θα πάμε για τον βραδινό μας ύπνο και δε θα τον έχω δει καθόλου στο μεσοδιάστημα. Παλιά πίστευα ότι μόλις θα γύρναγε η Μαρία απ'τη δουλειά, θα της τον άφηνα και θα έλεγα ότι ''εγώ το καθήκον μου το έπραξα'', αλλά τα πράγματα είχαν τελείως διαφορετική εξέλιξη, αφού όσο περισσότερη ώρα περνάω μαζί του, τόσο πιο πολύ θέλω να τον βλέπω και να δραστηριοποιούμαι μαζί του.
Τρέχωω γιατί ο χρόνος κυλάει...
Θα τα ξαναπούμε σύντομα...
No comments:
Post a Comment